عشق آمیخته به جنون است. اما جنون نیز اندک خردی در خود دارد...
نوشته ها را دیده ام همه. اما روانم تشنه ی واژگانی است که انسان آن را با قطره های خون نوشته باشد. آنان که فصلها را با خون می نگارند, نمیخواهند تنها آنها را بخوانند بلکه میخواهند دلها آنها را به خاطر بسپارند... نزدیکترین راه بین کوهها از اوج تا اوج است...
و من, از هنگاهی که راه رفتن آموخته ام همواره میدوم. بنگر اینک خواهم پرید و دیگر بی نیازم از آنکه با فشارِ آنان پریدن آغاز کنم... آه, چه سبک بالم اینک. در حالی پر میزنم که می دانم بر فراز خویشتن اوج میگیرم و خدایی درونِ من پایکوبی میکند.
"چنین گفت زرتشت - نیچه"